Een zoektocht naar herstel, behoefte onderzoek bij overspannenheid en burn-out.

Hieronder volgt een samenvatting van de toelichtingen die gegeven werden bij de vragen.

Lees hier de gehele uitwerking
Naar alleen de grafieken


De situatie

Toelichtingen gegeven bij de situatie, oorzaken:
Als oorzaken op het werk werden genoemd: Een drukke baan, werkdruk, deadline`s, een slechte werksfeer, niet (goed) ingewerkt worden, collega`s die er niet meer wilde werken , extra taken erbij krijgen, geen grenzen kennen, perfectionisme, een werkwijze waarin ik eigenlijk niet paste, pesten, dreigbrieven, geen steun werkgever en combinatie´s tussen privé en werkstress, een proces van stress wat al jaren aan de gang was.
Arbeidsconflicten al of niet met rechtszaken welke werden omschreven als traumatische ervaringen.
Een langdurige rechtszaak had als gevolg dat ik verder op c.q, doorbranden en werd mijn herstel 1 jaar geblokkeerd.

Als oorzaken door privé omstandigheden werden genoemd: relatie problemen, scheiding, alleenstaande ouder, jeugd trauma`s, rouwverwerking, financiële problemen, sollicitatieplicht, probleem met de kinderen, huisvesting, ziekte, faalangst, jaren op mijn tenen gelopen of combinaties hiervan en/of met het werk.
Afgelopen maanden extreem druk geweest om anderen te helpen maar daardoor mezelf en mijn relatie voorbij gelopen. Ik weet niet meer hoe het verder moet.
Altijd klaar gestaan voor anderen nooit aan mezelf gedacht, door mijn dagboek kon ik lang overleven tot de laatste druppel energie op was.
Eerst kreeg ik een langdurig griep, hierna ziekte van pfeiffer later burn-out.
Post traumatisch stress syndroom werd 4 keer als oorzaak benoemd.

Toelichtingen gegeven bij de situatie, klachten:
Totaal leeggezogen, niet tegen sociale kontakten kunnen, me zelf afsluiten van de buitenwereld, fobisch zijn, negatief zijn, nergens meer tegen kunnen, slecht concentreren, wegvallen van relativering- en denkvermogen, vergeetachtig, verward, woorden door elkaar halen, niet uit mijn woorden kunnen komen, ook niet kunnen schrijven
Een psychische verkokering van mijn leven, angst/paniek aanvallen, kon niet stoppen met denken, er zit me veel dwars. ongeduldig en snel agressief, ik dacht dat ik gek werd.
Onrustig, met mezelf geen raad weten, niet alleen thuis kunnen zijn, geen rust kunnen vinden ook wandelen lukte dan niet, van yoga, ontspanningsoefeningen werd ik akelig.

Volledig afgebrand, doodmoe, snel moe geestelijk en lichamelijk, ik heb dan stressgevoelens.
Ik ben moe, als ik niet werkte sliep ik of lag ik op de bank, niks was leuk, verveelde me, ander commentaar leveren, depressieve gevoelens

Druk op de borst, benauwd gevoel, duizelig m.n. bij sport, hoge bloeddruk, hyperventilatie, hartkloppingen hartritme stoornissen, zwakte in de benen, veel zweten, spastische bewegingen van armen, trillen, loodzware armen en benen, kracht verlies, pijnen, kramp in spieren.
Ik kon niet meer voelen zelfs niet dat ik moe was. Ik kon weinig huilen, was verdrietig, kon erg veel slapen,
Ik had diverse klachten niet wetend wat het was, ik ben door gegaan tot ik er bij neerviel, na veel onderzoek kwamen we er achter dat ik volledig opgebrand was.

Toelichtingen gegeven bij de situatie, verduidelijkingen:
Ik heb al langer klachten maar ik heb onlangs pas kunnen toegeven dat ik aan stress lijd.
De eerste maanden had ik het gevoel dat mijn lichaam steeds paraat stond om actie te ondernemen.Die eerste periode was een hel, de moeheid is het ergste en het duurde zo lang.   Na dat het beter ging had ik het gevoel dat ik iets verschrikkelijks had meegemaakt.
Nadat ik burn-out was, heb ik geloof ik alle hulpverlening wel gehad maar ik ben nooit meer de oude geworden.
Ik ben al eerder burn-out geweest en na een flink aantal jaren was ik weer helemaal waar ik wilde zijn maar door veranderingen op het werk zit ik er weer helemaal door heen. Het is verschrikkelijk. Dit is de tweede keer, ik dacht de eerste keer geleerd te hebben.
Na mijn burn-out was ik bezig met reïntegreren en nu een jaar later weer overspannen.


Rust door:

Toelichtingen gegeven bij rust door:
Niet minder maar helemaal geen verplichtingen, weinig prikkels van buitenaf, geen tv, weinig mensen, niet lezen, weg willen kruipen, stilte, in het half donker te liggen in het begin, geen visite vragen op verjaardagen, thuis bij mijn vrouw en die mocht niks zeggen want daar werd ik moe van.
In bad gaan, reiki zelfbehandeling, meditatie, zitten in gedachten verzonken, erover nadenken, acceptatie van je goede en slechte dagen, homeopathische medicijnen, door op te ruimen en weg te gooien. Ik blijft me onrustig voelen, ik heb ook nergens zin in.
Door juist met prettige collega`s te werken, sociale contacten, plezier maken. Een vertrouwd iemand paraat te vinden die bij me kon komen.


Spanning ontladen door:

Gegeven toelichtingen bij spanning ontladen door:
Gewoon soaps kijken, die dan mijn gedachten even stoppen, iets zien waar ik niks mee hoefde. Lezen van boeken thrillers, romans, boeken lezen die ik al vaker had gelezen, lezen over burn-out, ik wilde weten wat ik had.
Praten met mijn geduldige man, vrouw, vriendinnen, psycholoog, af en toe mijn verhaal kunnen doen bij iemand die het dan weer relativeerde.
Fietsen, hard fietsen of in de natuur, douchen, autorijden, borduren muziek, keihard steeds het zelfde nummer, meditatie, hard schreeuwen, huilen, met dieren bezig zijn, met de kinderen spelen, buiten zijn, actief in de natuur, vrijwilligerswerk bij staatsbosbeheer. Een eenvoudige cursus doen of sporten zover ik er de energie voor had. Ik ben aan het bewegen om mijn adrenaline niveau te laten zakken.
Actief bezig zijn leek in het begin de grootste onzin, ik moest door die fase heen en dan voelde ik me wat beter.
Door te dromen dat ik een tijdje weg zou gaan uit mijn vertrouwde omgeving.
Ik moest me er toe zetten om daadwerkelijk spanning te ontladen. Door eenvoudige, kleine klusjes te doen wat afleiding gaf. Doen waar ik zin in had, zonder schuld gevoel. Ik ben deels blijven werken hetgeen mij toch energie gaf.
Ik wist niet hoe ik spanning moest ontladen, waarschijnlijk heeft dat er ook toe bijgedragen dat ik burnout ben.


Informatie over:

Toelichtingen gegeven bij informatie over:
Wat burn-out precies was, inzicht in de klachten, lezen over burn-out, ik wilde weten wat ik had.
Ik kon wel lezen en deed dit ook veel om te kunnen begrijpen wat er toch met me aan de hand was, mogelijk ook als compensatie voor de grip die ik op mijn lichaam kwijt was.

Aanvankelijk wilde ik geen informatie alleen maar weer mezelf zijn en rust hebben, ik kon niet lezen. Informatie was ook lastig, ik kreeg tegenstrijdige adviezen. Mijn eigen gevoel was op de loop dus kon ik niet goed kiezen.
Ander toelichtingen waren aanvullingen op de genoemde suggesties.


Informatie werd aangereikt door:

Toelichtingen gegeven bij informatie aangereikt door:
Eerst kon ik niet lezen, in kon me niet concentreren op wat ik las. Het boekje “Stijntje is overspannen” van Rentsje de Gruyter en Dick Bruna, daar had ik veel aan.
Boeken van Carien Karsten “in 30 dagen uit je burn-out” en “omgaan met burn-out” gaven me veel informatie en zette me aan het denken. Het boek van Annegreet van Bergen“burn-out lessen” gaven me weer hoop dat het goed zou komen.
De psycholoog gaf me in het begin veel leesvoer mee maar door gebrek aan concentratie kon ik dat niet lezen.
Ik kreeg veel informatie via de huisarts maar die rekende dubbel consult omdat de gesprekken lang duurden. De informatie van hulp verlening was gebrekkig.


Het belang van lotgenoten contact:

Toelichtingen gegeven bij het belang van lotgenoten contact:
Ik ontdekte dat het niets raars was, door inzicht van lotgenoten kreeg ik ook zelf inzicht. Ik kon vergelijken in welke fase ik nu zat en hoe het een tijdje terug was. Door het herstel van anderen kreeg ik vertrouwen dat herstel mogelijk was, het relativeerde ook mijn eigen situatie.
Het geen je mee maakte was zo intens dat alleen andere die dit ervaren hebben je begrijpen. Ik kon er alleen over praten met lotgenoten, mijn man en een hulpverlener.

Ik was te moe om de ellende van andere te horen, dan wilde ik weg lopen.Ik had geen behoefte aan problemen van anderen, ik had genoeg aan mezelf, alhoewel het gevoel dubbel was.
Ik zou lotgenoten willen ontmoeten maar het is ook weer vermoeiend.
Ik zou lotgenoten willen ontmoeten, dat er avonden georganiseerd worden.

Ik had behoefte aan lotgenoten toen ik aan een nieuwe baan begon en niemand daar wist hoe ik me voelde en de angst of ik de nieuwe druk wel aan zou kunnen.

Toelichtingen gegeven bij ervaringen met lotgenoten forums:
In totaal gaven 18 van de 150 mensen aan ervaring te hebben met een lotgenoten forum.

Discussieforum was te open, aan een chat en e-mail groep heb ik veel gehad. Het was een echte uitlaatklep. Pas in een latere fase had ik hier behoefte aan en gaf het me veel herkenning. Nu het beter gaat is dit minder interessant, minder informatief, teveel van hetzelfde. Ik heb goede ervaringen maar soms had ik het idee dat mensen te lang in hun burn-out bleven hangen.
Praten lukte me niet en schrijven wel, lekker anoniem zonder verplichtingen, nu het beter gaat heb ik meer behoefte aan persoonlijk contact.
Veel herkenning van mijn klachten, positief, veel steun, veel informatie, het helpt bij de verwerking, ik kan alles vragen en ik kreeg antwoorden die ik nergens anders kon vinden.
De eerste tijd heeft het me er doorheen gesleept, daar hoefde ik me niet te schamen, iedere burn-out is anders of er wordt anders mee omgegaan. Je ontdekt dat er bij burn-out vele vormen zijn. Helaas trof ik er weinig ouderen.
Ik heb meer meegelezen, deelnemen was te confronterend, vermoeiend. Ik voelde me te kwetsbaar.


Wel of geen behoefte aan begeleiding:

Toelichtingen gegeven bij wel behoefte aan begeleiding:
De juiste begeleiding was moeilijk te vinden toen ik het nodig had. Nu het beter gaat heb ik minder behoefte aan begeleiding.
Ik heb begeleiding nodig om meer structuur in mijn dag te brengen.
Ik heb begeleiding nodig uit angst om vast te lopen maar ik twijfel.
Ik zou begeleiding willen die me gerust kan stellen als ik sport en een hartkloppingen of een paniekaanval krijg.
Ik ontkende eerst dat ik hulp nodig had. Ik zat vast in mijn situatie ik had hulp nodig om eruit te komen.
Ik heb wel behoefte aan begeleiding voor het verwerken van mijn ellende en moeheid maar mijn vertrouwen in begeleiding is al vaker geschonden, het is een dubbel gevoel.
Ik had behoefte aan begeleiding maar uiteindelijk sta je er toch alleen voor.
Ik heb wel behoefte maar ik heb er geen energie voor.
Ik merk dat praten me helpt en wil daar iets mee.
Ik wil wel hulp, haptonoom, maar kan het niet betalen omdat ik in de bijstand zit.
Achteraf denk ik dat begeleiding van een haptonoom beter was geweest door het alleen praten miste ik het contact met mijn lichaam.

Toelichting geen behoefte aan begeleiding:
De eerste maanden geen behoefte:
Ik heb er geen moed voor en moet eerst weer energie opbouwen. Ik zie het weer als een verplichting. Ik ben er toe moe voor. Ik wil nog even helemaal niets.
Het is verwarrend dat andere vertellen wat het beste voor je is, ik wilde eigenlijk met rust gelaten worden.
Liever zelf doen:
Ik kan het zelf goed aan, soms met steun van mijn omgeving.
Ik ben zelf uit de put gekomen door rationeel denken en besluitvorming
Ik wil liever zelf, rusten, zaken op een rij zetten, relativeren, zaken anders inrichten.
Negatieve ervaring of verwachting van hulpverleners:
Ik heb geen zin in gewroet in mijn leven.
Ik voel me alleen maar slechter als ik met psychologen e.d. praat, ze begrijpen me niet. Zelf herstel vind ik beter en dat lukt me ook.
Het levert me meer stress op, iedere hulpverlener wil iets van me, de een zegt dit ander dat.Goede begeleiding was niet voorhanden.
Negatieve verwachting maar het pakte toch goed uit:
Ik heb wel begeleiding gehad maar eigenlijk had ik hier geen behoefte aan. Toch was het relevant om mijn probleem te herkennen en te onderkennen.


Welke begeleiding:

Andere vormen van hulpverlening:
Het is een hele lijst geworden, achteraf had het rijtje als keuze mogelijkheden in de grafiek langer moeten zijn waardoor w.s. de onderstaande hulpverleners ook vaker benoemd waren en daarmee een meer volledige indeling gemaakt kon worden naar man, vrouw en overspannenheid en burn-out.

Fysiotherapie 9x personal trainer, emotioneel lichaamswerk, lichaamsgerichte therapie
Psychiater 8x
Psychotherapeut 2x
Burn-out trainingsprogramma 5x
Sociaal psychiatrisch verpleegkundige 3x
Mensendieck therapeut 5x ademhaling en onstpanningstherapie, ademhalings therapeut, autogene training 2x, Caesartherapeut
Yoga
Accupunctuur 3x
Voetreflex massage 2x
Natuurvoeding therapeute 2x
Homeopathisch arts 3x
Coaching 3x
Reintegratiedeskundige
Ervaringsdeskundige
Reiki master, shiatsu massage, magnetiseur
Hypnotherapeut
Kinesiologe, sjamanistisch healer, paragnost
Diëtiste, logopedie
Herstellingsoord, retraite
Diverse workshops, hulpgroepen, groepsbegeleiding systeem Jackobson
Meerder malen werden ook vrienden, vriendinnen, familie e.d. als begeleiding genoemd.


De begeleiding was wel/niet goed:

Toelichtingen gegeven bij de begeleiding was niet goed:
Psycholoog 4x, psychiater 3x, RIAGG, psychiatrisch verpleegkundige, maatschappelijk werk hadden te weinig verstand van burn-out. Ik voelde me niet serieus genomen, niet begrepen. Ze wilde me aan teveel dingen tegelijk laten werken.GGZ hulp kwam niet op gang. Ik kon mijn verhaal kwijt maar dit was niet genoeg. Er was geen ervaring met mijn oorzaak van stress, er werd aan mij voorbij gegaan.
Een aantal maal werd benoemd dat hulp niet goed was en men ging over op een ander hulp.

De huisarts gaf geen steun, hij deed er makkelijk over. Ik voelde me niet serieus genomen, hij begreep het niet, hij gelooft niet in burn-out, het is een mode verschijnsel dus moest ik zelf hulp zoeken. De verwijzing naar hulp was niet goed. Hij nam geen tijd om naar me te luisteren. Ik kom niet verder met mijn klachten. De huisarts herkende mijn klachten niet. Ik heb alles zelf moeten uitzoeken. Uiteindelijk moet je zelf hulp vinden. Het duurde 5 maanden voordat ik hulp kreeg. Hij suggereerde dat ik hulp nodig had bij mijn dagindeling maar daar had ik juist geen problemen mee.

Jammer van de medicatie die hij aanbood. Er werd te snel medicatie voor geschreven. Ik wilde het zonder medicatie doen. De huisarts adviseerde negen maanden Prozac en slaappillen ook zonder gaat het nu beter. Hij begon meteen over medicatie. Er werd te snel antidepressiva aangeboden, het is slikken of stikken.
Ik snap niet dat hij antidepressiva voorschreef en zo aandrong, uitleg hierover had ik zeer op prijs gesteld.
Als ik medicatie slik onderdrukt dit de symptomen en lukt het mij denk ik niet goed om naar mijn lichaam te luisteren. Ik wil niet lamgelegd worden, ik wil juist weer zelfstandig leven, weer leren voelen.
De huisarts vergeleek mijn burn-out me een depressie, als de blaadjes vallen, zo voel ik me helemaal niet. Hij snapt het niet.
Ik ben blij dat ik niet met de antidepressiva begonnen ben want achteraf weet ik dat ik niet depressief ben. Een betere uitleg van stress en klachten zou meer helpen dan medicatie.

Ik had een uitleg over de invloed/werking van je hormonen op burn-out willen hebben.
Begeleiding van de psycholoog was eenzijdig wel inzicht in mezelf gekregen.
Er werd geen duidelijke diagnose gesteld. Het duurt lang voordat iemand zegt wat je hebt. Burn-out werd niet vast gesteld hierdoor lang lopen tobben, weer aan het werk en totaal ingestort en veel tijd verloren. Er is te lang gewacht met me door te verwijzen daardoor ontstond er een hevige depressie. Tegenstrijdige oorzaken werden er benoemd door verschillende hulpverleners. Jammer dat er niet meer is uitgelegd over stress en burn-out.

Arbo arts negeerde het advies van de psycholoog, ik moest weer werken. Bij de arbo en de huisarts moest ik zelf met ideeën komen aandragen welke hulp ik wilde. De Arbo-dienst had zelfproblemen met de bezetting. Arbo arts zei u bent niet ziek, ik zou niet willen werken terwijl ik alleen maar op bed kon liggen. Arbo ging langzaam en onduidelijk en geen begeleiding naar de werkgever, werkgever begreep niets van mijn ziekte. Door een verkeerd contact van de arbo met mijn werkgever heb ik nu een ontwrichte werkverhouding. De arbo toonde geen interesse. Ik moest weer werken met als resultaat dat ik nog verder ben weg gegleden. Het is alleen gericht op weer snel actief worden.
De communicatie vanuit de arbo dienst was slecht; Wat mag wel? Moet jezelf contact onderhouden met je werkgever?

Individuele begeleiding vond ik niks in een groep was denk beter geweest. Het was te vrijblijvend. Ik zou meer controle kunnen gebruiken, door een programma te moeten doorlopen.
Begeleiding van de GGZ vond ik niks ik voel me daar te realistisch voor.
Bewegen met een groep onder begeleiding ervoer ik als prettig individuele gesprekken niet.
Ik ben te vaak doorverwezen waardoor ik steeds mijn verhaal moest vertellen. Teveel instanties bemoeiden zich met me. De begeleiding was te vaak, de weken gaan zo hard. Meerder malen werd genoemd dat je het uiteindelijk toch zelf moet doen zowel herstellen als de juiste hulp zoeken.

Begeleiding maakte voor mij geen verschil, ik had er vaak meer last van, mijn zenuwen of wat dan ook hebben door die ene dag dat ik in elkaar storten z`n opdonder gekregen mijn hele gestel ligt in de war en dit duurt al jaren. Ook gezonder leven had bij mij een minimaal effect.


De begeleiding was goed omdat:

Toelichtingen gegeven bij de hulp was goed omdat:
Ik mocht mezelf zijn en er was vertrouwen dat het weer goed kwam. Het gaf weer rust in mijn hoofd.
De begeleiding van de psycholoog was confronterend en stimuleerde mij dingen in mijn leven te veranderen.
Ik heb zelf mijn traject uitgekozen.
Met haptonomie leerde ik weer mijn gevoel weer in te schakelen en te ontwikkelen dit was ik tijdens het overleven kwijt geraakt.
De Arboarts heeft me er van weer houden om mijn baan op te zeggen
Elke keer werd er t.a.v mijn gedrag een spiegel voorgehouden waar ik veel aan had
Er was een goed samenspel tussen diverse begeleiders.
Een deskundige die objectief naar mijn situatie keek en mij adviseerde dat was prettig.
Bij de homeopathische arts werd er uitgelegd wat ik had, toen vielen er kwartjes en kon ik beginnen met beter worden.


Uitbreiding van de activiteiten:

Gegeven toelichtingen bij het uitbreiden van activiteiten:
Ik moet nog minderen. Ik heb enorme moeite om toe te geven dat ik niet alles kan, alles schrappen en langzaam weer toevoegen, kleine dingen in huis weer oppakken.
Ik moet alles weer opnieuw en anders oppakken. Weer socialer worden en weer herontdekken wat er in de omgeving en wereld gebeurd.
Stilte opzoeken door te wandelen in de natuur/duinen.Yoga,(zen)meditatie, ontspanningsoefeningen, massage, sauna. Leuke dingen doen onder de mensen zijn. Iedere avond 1 uur ontspanning.
Ik voelde me eerst slechter door te sporten nu bouw ik het langzaam op wat beter gaat.
Sociale verplichtingen heb ik tot het laatst bewaart. Ik begon met mensen die het minste van me verwachte.
Ik kon weer andere tv programma`s volgen, praat programma`s. Weer meningen horen en mijn eigen mening vormen. Een nieuw levensdoel, een eigen praktijk. Korte overzichtelijk opdrachten aannemen.

Leren keuzes te maken, welke activiteit ik het beste kan doen. Ik maak nu meer plannen om mijn leven anders in te richten. Weer ontspannen dingen doen en denken aan mezelf i.p.v. werk. Ik ging vaak naar mijn werk en kon daar naar behoefte activiteiten ondernemen.

Ik ben blijven fietsen, het huishouden, de zorg voor de kinderen/baby heb ik volgehouden, als ik dat niet had gedaan was ik denk verder afgegleden. Het patroon van steeds maar willen slapen doorbreken door mezelf aan te zetten tot
een boodschap doen, wandelen.
Lezen wat ik eerder in mijn dagboek geschreven heb en zo ontdekken dat het nu beter gaat.

Ik probeer te sporten maar het blijft zoveel moeite kosten alsof iets me nog in de weg zit om weer conditie op te bouwen, ik denk dat dit wel weer zal lukken als ik me ook beter voel.
Ik probeer het geregeld maar moet dan ontdekken dat ik de energie niet heb. Het is behelpen met die moeheid. Het duurde lang voordat ik kon uitbreiden.


De balans weer vinden: 

Gegeven toelichtingen bij de balans vinden:
Ik verlang naar het moment dat ik hem kan vinden. Ik heb vroeger geleerd me niet aan te stellen daardoor is de balans vinden moeilijk. Vermoeidheid was een signaal dat iets me meer energie kosten dan het opleverde. Relativeren en bewust worden , onthaasten, bewust genieten, ervaren dat er is meer in het leven, niet alles tegelijk maar een ding doen, alles in slowmotion doen. De kleine dingen op me in laten werken.
Door alles van te voren in te schatten of ik het kan. Nadenken voor te handelen, cognitieve therapie. Ik heb moeite zelf de grenzen te bewaken. Oppassen voor mijn enthousiasme dit koste te veel energie met weinig resultaat en frustraties tot gevolg.
Bijhouden wat ik deed, hoe lang of ik er moe van werd of dat het ontspannend was. Mezelf beter te leren kennen en zo beter je grenzen leren aan te geven.
Zuiniger om te gaan met mijn energie, meer te lezen en minder radio en t.v
Door fitnes onder begeleiding van een fysiotherapeut leerde ik goed mijn grenzen kennen, stoppen voordat je helemaal uitgeput raakt.
Ik doe dingen die ik leuk vind en neem hier tijd voor, geniet er van en ontwijk dingen waar dwang achter zit als het kan.

Na 18 maanden ga ik nog over de grens en knal ik tegen de muur. Door direct te stoppen als het teveel wordt maar dan ben ik vaak al te laat. Door erover te praten wordt me meer duidelijk. Ik moest leuke dingen gaan doen maar ook hierbij liep ik dan tegen mijn grenzen aan met als gevolg een terugval. Door het steeds weer oefenen met nieuwe grenzen en gedrag.

Door veel minder energie in mijn werk te steken. Door woensdag vrij te nemen kwam er meer rust en evenwicht in mijn werk en ontspanning. Ik ben korter gaan werken en bewuster gaan leven..

Mezelf pluimpjes te geven als ik niks gedaan had i.p.v. mezelf schuldig te voelen. Ik durf nu beter nee te zeggen. Duidelijk aangeven dat het niet gaat. Voor mezelf opkomen. Tijd voor mezelf te nemen.
Ik wil graag anderen helpen maar moet nu regelmatig nee zeggen, moeilijk maar wel goed.


Positieve factoren die het herstel bevorderden: 

Toelichtingen gegeven bij positieve factoren:
Onthaasten is een groot punt dat wordt me steeds duidelijker, veel rusten en regelmaat dat moet ik blijven volhouden. Veel genoemd zijn; steun, begrip, veel praten, aandacht en liefde van echtgenoot, familie, vrienden, collega`s en mensen om me heen.
Yoga + bandjes luisterend, reiki, massage, ontspanningsoefeningen.
Ik kan me echt gelukkig voelen dat het al beter gaat al ben ik er nog niet. Minder van mezelf moeten. Meer relaxen, wandelen, uitgaan gaan, proberen te genieten.
Door veel te lezen en kennis op toe doen

Ik was blij met slaappillen, erg belangrijk, doordoor kon ik overdag weer wat functioneren. In noodgevallen kon ik oxazepam nemen. Het is eigenlijk niet positief, het duurt al jaren maar iedere overwinning op jezelf is het beste medicijn.

Ontdekken dat ook zonder mij het werk door gaat, geleerd dat ik ook een grens heb. Een meer rustige werkomgeving waarin ik de hoeveelheid werk kon opbouwen. Een ander baan. Contact houden met het werk. Begrip van mijn werknemers waarschijnlijk was deze meer dan ik hun gegeven zou hebben.
Ik was veel op mijn werk daardoor werd er daar veel over gesproken hoe we altijd met stress omgaan en nu weet de werkgever wat hij wel en niet van ons kan verwachten.
Terug keer naar oude werk liep moeilijk, ik gebruik nu mijn energie om nieuw werk te vinden via reïntegratiebureau. Door deze keuze verloopt mijn herstel nu ook sneller.
Ander werk in de buitenlucht en prettige collega`s hebben me goed gedaan.

Mezelf voorhouden dat ik geen gevangene van mijn angst wil zijn en toch gaan winkelen.
Hoop houden dat het goed komt vond ik erg belangrijk. De zin hierin is weg maar de wil om eruit te komen is zeer groot.
Ik heb een onderliggend gevoel van tevredenheid waarvoor ik me de afgelopen jaren heb ingezet. Positieve dingen bewust te worden en leren van het negatieve. De methode van Byron Katie gaf me veel steun.

Toelichtingen gegeven bij positieve factoren, gezonder leven:
Door regelmatiger te eten, vaker maar beperkte hoeveelheden, lichte maaltijden. Ik voelde me beter door gezonder, bewuster te eten, biologische producten, vitamine supplementen, geen suiker. Door minder alcohol heb ik meer energie en een positievere kijk op het leven.
Door middelen van de natuurtherapeut, door dat je iets kan doen ging ik me ook beter voelen.
Wijzigen gedragpatroon, rustiger dingen doen, meer slapen, minder werken, regelmatig en bewuster leven, meer sporten, bewegen, wandelen, afvallen, Vaker fietsen in plaats van met de auto.


Negatieve factoren die herstel tegenwerken, onbegrip van:

Toelichtingen gegeven bij negatieve factoren die herstel tegenwerken, onbegrip van:
Desinteresse, onbegrip, negeren van de werkgever 26 keer genoemd. Ik werd als lastig gezien, ervaar de druk om weer te gaan werken, het was mijn eigen schuld, burn-out is een modewoord, mijn burn-out kon niet van het werk komen, ik zat verkeerd in elkaar, in de steek gelaten voelen omdat ik niet meer bruikbaar was, mijn inzet was altijd meer dan 100% nu krijg ik onbegrip, hij vond dat hij genoeg voor me had gedaan.
Hij begreep niet de effecten van de negatieve sfeer op het werk, ik hoorde niets meer, tegenwerking, hij wilde geen andere werkplek creëren, ik was lastig, onbruikbaar, geen begrip dat je niet met alles mee kan doen ook al zou je willen, hierdoor voelde ik me een aanstelster.
Hij was met zichzelf bezig en trapt mij de put in, ik had verwijten naar mijn baas, ik bleef maar denken over waarom, verder samenwerken was niet mogelijk, dit heeft mijn herstel vertraagd. Na mijn ziekmelding heb ik niks meer gehoord van mijn werkgever tot mijn ontslag na 2 jaar. Hij wilde niet inzien wat burn-out was wat ook door werkte op de houding van mijn collega`s.
Mijn werkgever wilde me wel begeleiden maar wist niet hoe.

Onbegrip van collega`s 6 x.
Arbo 7x,
uitkeringsinstanties 3x ,Ondanks dat ik burn-out ben moet ik toch solliciteren om mijn uitkering te behouden.
Onbegrip familie 4x, vriend(in)nen 6x, echtgenoot/(ex)partner 3x

Velen geloven nog steeds dat een grote wilskracht het enige middel is om uit een burn-out te komen. In het begin begrepen ze niet wat ik had. Ze moeten eerst zelf zoiets mee maken voordat ze het begrijpen. Je bent nog jong,
vroeger ……
Ondanks uitleg, verwijten krijgen dat ik dingen niet kon. Er is nog te weinig over bekend over burn-out.
Eigenlijk begrepen ze het ook weer niet, ze wisten niet wat ze moesten zeggen.
Voel me niet serieus genomen mijn klachten werden bestempeld als psychisch.
Mensen begrijpen je klachten niet en het duurt ze allemaal te lang.
Onbegrip is erg vermoeiend, je voelt je schuldig terwijl je het al zo moeilijk hebt. Met onbegrip sta je er alleen
voor, dat geeft een heel eenzaam gevoel.
Sociale kontakten regelmatig afgezegd of afgehouden wat niet altijd begrepen werd.

Mensen denken te snel dat het weer goed met je gaat en rekenen dan weer 100% op je.
Als je jong bent blijven mensen van alles van je verwachten, ze begrijpen niet dat je zo kan veranderen.
Je kan het niet aan de buitenkant zien, ze zullen wel denken.

Toelichtingen negatieve factoren die herstel tegenwerken:
Ik was mijn eigen IK kwijt daardoor koste me het zoveel moeite het een en ander te accepteren. Het frustreert dat mijn goedheid misbruikt is.
Verzekering, uitkering instanties betalen niet, doen moeilijk.
Het steeds moeten uitleggen wat er gebeurd is, schaamte, schuld gevoel t.o.v. werk en gezin. Dat andere het beter denken te weten, dat ander vanuit goede wil zich aan je opdringen, er niet over kunnen praten. Dat mij dit overkwam terwijl ik erger heb meegemaakt. Burn-out is zo ongrijpbaar.

De ups en downs zeker in het begin, te veel zieken bezoek. De gevolgen van burn-out waren vele malen groter dan ik ooit verwacht had, conditie zowel lichamelijk als psychisch moeten weer opgebouwd worden en dat komt in alles terug.
Herstel duurt lang en de mensen vergeten je dan. Het is niet de eerste keer. Het lukt niet omdat ik bijna niet slaap.

Ik durfde niet te sporten door mijn lichamelijke klachten. Ik geloofde niet dat ik lichamelijk niks mankeerde. Ik was bang om verplichtingen aan te gaan.

Het herstel verloopt zo wisselend. Het leek beter te gaan, plots een grote terugslag, gevoel van schaamte. Je zegt maar dat het goed gaat, zou me willen verstoppen. Ik voel me nog steeds niet normaal.

Ik had ontslag genomen en kwam daardoor in financiële problemen.
Ik heb besloten om ander werk te gaan doen hierdoor heb ik meer rust en ruimte om te herstellen maar ik mis de prikkel om weer te gaan beginnen.

Het weer werken gaat moeizaam en dat doet erg veel pijn, er komt weinig uit mijn handen.
Ik voel de druk, vanuit mezelf, om te bewijzen dat het beter gaat. Ik wil toch presteren tijdens de paar uurtjes dat ik werk, ze snappen niet waarom je eerder weg gaat ze zien niks aan je.

Laatste toelichtingen:
Ik heb veel symptomen van burn-out, hoe zal mijn baas reageren als ik het hem vertel.
Er moet veel meer gepubliceerd worden over preventie.

In overleg met de werkgever had ik afgesproken dat collega´s niet op bezoek zouden komen dit was te vermoeiend. Eerst was dit positief maar als je niemand ziet of hoort van je werk versterkt dit je wit/zwart denken. Mijn advies na die eerste periode toch bezoek ontvangen ook al is dit vermoeiend.

Snel vaststellen of iemand burn-out is en informatie geven, niet thuis laten tobben maar weer iets te doen geven.
Er zou een landelijk gespecialiseerd huis moeten komen waar je terecht kunt voor hulp en rust, een ontspanningsoord met langzame opbouw van conditie.

Door zelf positief te blijven en in mijn herstel te blijven geloven kwam ik het verst ook al valt dit niet altijd mee als je weer een terugslag hebt.
Bij mij hielp de combinatie van 5 x fitness per week, zenmeditatie en gesprekken. Maar vooral denk ik omdat ik alles zelf georganiseerd had en daardoor goed gemotiveerd was.

In het begin behoefte aan duidelijk schriftelijke informatie van de arbo-dienst. Een stappenplan hoe terug te keren naar je werk. Je kan je er dan geestelijk op voorbereiden nu is het maar afwachten wat iedereen doet.
Er moet meer begeleiding, overleg zijn tussen werkgever, werknemer en arbo-dienst of andere instelling en uitleg over burn-out op de werkvloer.
Nazorg tijdens het re-integreren is belangrijk voor als je weer terug valt.


Reacties

Toelichtingen burn-out herstel — 1 reactie

  1. prachtig verwoord elke detail en stuk en doorn in het oog het leed dat burn-out heet ik vind dit verhaal ook echt troostend en tegelijk voel k die zelfde pijn maar ook die kracht en moeten we het zelf weer gaan doen maar waar begin je de hulp was en is nog ver te zoeken als het gaat over burnout maar ik wou je alleen graag melden wat heb je dit mooi neer gezet zo duidelijk zo voelbaar hoop van harte dat alles goed gaat vriendelijk groet

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>